Tata

Gisteren hebben we Fort Bou Jerif bereikt en daarmee het fietsgedeelte afgesloten. Het echte fort staat 800 meter van de camping, is door de Fransen gebouwd en staat nu langzaam te vervallen. Toch ziet het er nog imposant uit. Van de kant van Sidi Ifni moet je door een rivier, met de fiets geen probleem, maar de meeste auto's zullen dat niet doen.

We hebben gegeten in het restaurant van Bou Jerif, erg lekker, maar wel voor Europese prijzen. Dat is ook logisch vanwege de ligging op minstens 40 km van het dichtstbijzijnde dorp.Daarentegen werd het parkeergeld voor de camper, voor de dagen die we fietsten, niet gerekend.
De fietsafstand de laatste dag was 45 km, waarvan 12 km onverhard. Ondanks de harde rugwind was het daarmee toch nog een lastige uitsmijter. In totaal hebben we 7 dagen gefietst en 485 km afgelegd. Het was zeker de moeite waard, maar zoals eerder gezegd waren sommige etappes aan de zware / lange kant.

Ook vandaag blies de wind hard, evenals de hele afgelopen nacht. We zijn verder gereden naar Guelmim, waar we de e-mails hebben beantwoord en daarna geëindigd in Tata. Het is een rustige rit van zo'n 300 km door eenzame woestijnlandschappen met af en toe een palmenoase.
Onderweg pauzeerden we en aten van de heerlijk zoete sinaasappelen die we bijna dagelijks inslaan en het gebakken visje dat we in Guelmim kochten.
We staan nu op de volle gemeentecamping in Tata. We waren de laatsten die er op konden. Het staat (uiteraard) vol met (grote) campers, wij zijn vrijwel altijd het buitenbeentje met onze kleine California. De wind is gaan liggen, het is helder, maar het lijkt wel of er een zandstorm is geweest, zo heiïg is de lucht.